کتاب از دو که حرف می زنم از چه حرف می زنم

درباره کتاب:

 

این رمان‌واره در حقیقت نوشتاری خاطره‌مانند است که «هاروکی موراکامی» از زندگی خود ارائه می‌دهد. نویسنده‌ای که روزی هشت کیلومتر می‌دود و حتی در مسابقات دوی ماراتن هم شرکت می‌کند و معتقد است میان دویدن و نویسندگی شباهت‌هایی هست. استقامت و تداوم راز نهفته در هر دو است. استعداد مهم است اما مهم‌تر پشتکار و تمرین است و تلاش برای یافتن چشمه خلاقیت و توانایی و عاملی که به اکثر دوندگان انگیزه می‌دهد، هدف شخصی است.

 

بخشی از داستان:

 

گفتاری حکیمانه داریم با این مضمون: «نجیب‌زاده‌ی واقعی کسی است که از زنانی که زمانی با او بوده‌اند و یا مالیات‌هایی که پرداخت کرده است سخنی به‌ میان نیاورد.» البته، راستش را بخواهید این گفته واقعیت ندارد، دروغی است که من خود آن را بافته‌ام و به ‌همین ‌جهت از شما عذر می‌خواهم! ولی اگر واقعاً قرار بود چنین گفتاری بر زبان جاری شود، به‌نظر من شرط دیگر باید آن می‌بود که نجیب‌زاده از کارهایی که جهت حفظ سلامتی و تندرستی‌اش انجام می‌دهد، هیچ حرفی به‌ میان نیاورد.