کتاب صد سال تنهایی

صد سال تنهایی حاصل 15 ماه تلاش گابریل گارسیامارکز است که به گفته خود در تمام این مدت خود را در خانه حبس کرده بوده است. کتاب «صد سال تنهایی» اثر گابریل گارسیا مارکز را کیومرث پارسای به فارسی برگردانده است. گابریل گارسیا مارکز به خاطر این کتاب موفق به کسب نوبل ادبی شده است. او در «صد سال تنهایی» سبکی نو را بنیان نهاد. مارکز در عین واقع‌گرایی و واقع نمایی، عناصر شگفت انگیز دنیای اسطوره و تخیل را به عقاید خاص مردم پیوند داد و اثری متفاوت با دنیای واقعیت یا تخیلِ محض ساخت، این سبک را در اصطلاح رئالیسم جادویی می‌گویند. رمان «صد سال تنهایی» در سال 1965 در شمارگان هشت هزار نسخه و به زبان اسپانیایی در آرژانتین به چاپ رسید که همه نسخه‌های آن در هفتة اول فروخته شد. بعد از گذشت تقریباً پنج دهه از اولین چاپ این کتاب، بیش از سی میلیون جلد از آن در سراسر دنیا به فروش رفته است و به بیش از سی زبان مختلف ترجمه شده است. کتاب صدسال تنهایی حکایت شش نسل از خانواد های کولی است که محکوم به تنها زیستن هستند. خوزه آرکادیو بوئندیا و اورسولا ایگوآران، زن و شوهری هستند که همراه تنی چند از دوستانشان دهکده خود را ترک می‌کنند تا به جای جدید برسند و سپس دهکده موکوندو را بنیان می‌گذارند؛ دهکده‌ای که در ابتدا بکر و جادویی است، ولی بعد از ارتباط با سایر تمدن‌ها، عناصر خیال از آن دور می‌شود. صدسال تنهایی از زبان سوم شخص حکایت می‌شود. مارکز در صد سال تنهایی واقعیت اجتماعی و جغرافیایی جدید کولی ها را از همان ابتدا به تفکرات و اسطوره‌های آنها پیوند می‌دهد. شگفتی‌های مربوط به حضور کولی ها در دهکده را که به واقعیت زندگی در کلمبیا شباهت دارند با جادوهایی که در این داستان رخ می دهند، ادغام می‌کند و استفاده از سبک رئالیسم جادویی در رمان را به اوج خود می رساند. این کتاب توسط انتشارات آریا بان منتشر شده است.